Written by Aji’s Maker Pragya Shakya

यो गीत एउटा लबस्टोरी को गीत हो | म ११/१२ वर्ष को हुँदा "ख प्याखं" भनेर टोल टोलम़ा मंच बनाएर नाच देखाउने चलन थियो | त्यतिखेरै टिपेको गीत यो हो | यसको रचनाकार को हो मलाई थाहा छैन, यो गीत को सिर्सक के हो पनि मलाई याद छैन | शब्दहरु चाही याद छ | म प्रज्ञा देवी शाक्य हो | म श्रीबहालमा बस्छु |

स्वाँ निफो होला मनजिगु स्यन

छनाप जुया जुल जिगु जिन्दाजी बरबाद

थौं बितेजुइन बन्धने तैन

कोति बिनती तोती जिम्त

याँकेमाते सो बन्धने तेत

थथे जुईगु मसिया प्रेमरसे भुले जी जुया

थौं बितेजुइन बन्धने तैन

कोति बिनती तोती जिम्त

याँकेमाते सो बन्धने तेत

स्वाँ निफो होला मनजिगु स्यन

छनाप जुया जुल जिगु जिन्दाजी बरबाद

जुल जिगु जिन्दाजी बरबाद |

71 year old Aji’s maker Pragya Shakya remembers the time when there was no television or radio. The main source of entertainment during her younger days was “kha pyakhan”- street plays and musicals that were staged in public spaces in various neighborhoods of Patan.

This particular one is a newari song from her childhood memories of kha pyakhan. She’s doesn’t remember the title of the song or the name of the songwriter but she remembers the lyrics. Here’s the song in Pragya’s own voice: